ลักษณะ: ขนาดวัดจากปลายปากถึงก้น 110-130 มม. หางยาว 225-268 มม. มีขนาดค่อนข้างใหญ่ มีหัวโต มีหนามสั้นๆตามแนวกึ่งกลางหลังจนตลอดสันหาง ขาทั้งสองคู่เรียวและมีนิ้วเรียวยาวมาก หางมีความยาวประมาณสองเท่าของความยาวหัวกับลำตัว เกล็ดบนลำตัวยื่นไปทางด่านหลังและชี้ขึ้นด้านบน ที่หัวไหล่มีร่องเป็นรอยพับสีคล้ำ
ในฤดูผสมพันธุ์ตัวผู้หัวมีสีออกฟ้าคราม ตัดกับริมฝีปากสีขาว แถบขาวนี้ต่อเนื่องไปทางด้านข้างหัว และไปเชื่อมกับลายจุดสีน้ำตาลแดง เป็นรูปปื้นกลมๆข้างละ 3 ปื้น บริเวณโคนขาหลังและโคนหางสีออกขาว ตัวเมียมีสีออกน้ำตาลคล้ำทั่วทั้งตัว ใต้คางและคอสีคล้ำเกือบดำ ใต้ท้องสีออกเขียวจางๆ และใต้หางตอนโคนสีออกขาว
เขตแพร่กระจาย: มีเขตแพร่กระจายแคบในเขตประเทศพม่าตอนกลางลงไปถึงตอนใต้ ไทย เวียดนาม ลาว กัมพูชา
ที่อยู่อาศัย: โดยธรรมชาติเกาะอยู่บนกิ่งไม้ มีร่มเงาอยู่โดยรอบและได้รับแสงแดดทั้งในตอนเช้าและตอนบ่าย ตากแดดโดยมักเกาะเอาหัวห้อยลงตรงลำต้นด้านที่มีแสงแดดส่องมากกระทบไม่ค่อยลงมาพื้นดิน ยกเว้นพวกตัวเมียลงมาขุดหลุมวางไข่ ตัวผู้มีขอบเขตอาศัยบนต้นไม้ต้นหนึ่ง และอาจแผ่คลุมถึงต้นไม้อีก 2-3 ต้น ในบริเวณเดียวกันตัวเมียอยู่ตามขอบเขตของอาณาเขตตัวผู้ หรืออยู่ในบริเวณเดียวกับตัวผู้
ลูกๆอาศัยอยู่ตามพุ่มไม้ทึบๆหรือในดงหญ้า เมื่อมีอายุมากขึ้นจึงมาเกาะอยู่ตามลำต้นของต้นไม้ขนาดกลาง ห่างจากต้นใหญ่ที่มีตัวผู้เฝ้าระวังอยู่
อุปนิสัย: ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ไต่ไปมาขึ้นลงลำต้นไม้ หากินแมลงหรือสัตว์เล็กๆที่มาเกาะบนเปลือกหรือไต่ขึ้นมาจากพื้นดิน ตัวผู้จะผงกหัวขึ้นลงเป้นครั้งคราว ตัวเมียขุดหลุมวางไข่บนถนนลูกรังของแนวกันไฟ หลังจากวางไข่เสร็จแล้ว ตัวเมียจะคอยเฝ้าอยู่ใกล้ๆหลุมไข่
ที่มา สัตว์โลก world animal
1.เตรียมอุปกรณ์หนังสติ๊ก และก็กระสุน
2.ตามหาเป้าหมาย.
หมายเลข 1. ตัวสีแดงผมให้เรียกมันว่ากระปอม
มีความคล่องตัว ฉลาด รวดเร็ว ความสามารถในการพลางตัวค่อนข้างต่ำ อาศัยความเร็วเป็นหลัก จัดการได้ง่ายโดนที่เดียวสามรถปลิดชีพมันได้เลยไม่ต้องซ้ำ ใช้กระสุนน้อยเพราะส่วนใหญ่มันอยู่พื้นที่ต่ำๆ
หมายเลข 2. ตัวที่มีสีเขียวสลับให้เรียกมันอีก่า
พระเอกของเราเลยมีความคล่องตัว ฉลาด รวดเร็ว ความสามารถในการพลางตัวค่อนข้างเนี่ยนตาสุด ถ้าไม่สังเกตุให้ดีอาจไม่เห็นตัวมันได้เลย จากประสบการณ์เป็นตัวที่จัดการได้อยากที่สุด มีกำลังการเกาะยึดติดที่แน่นหน่า ถ้าคุณไม่แม่นพอบอกได้คำเดียวมีเปลืองกระสุนแน่นอน ขนาดยิงตายแล้วยังไม่ร่วงตกลงมาเลยละต้องได้ปีนขึ้นไปเอามันลงมา
3. การเผชิญหน้า
อย่าตกใจมันไม่หนีคุณไปไหนไกลหรอก มันไม่เคยกลัวคุณ มันแค่ตั้งหลัก เพราะสัญชาตญานของมันคือผู้ล่า แต่คุณก็คือผู้ล่า ต้องตั้งสมาธิกันจักหน่อย มองหาจุดตายของมันนั้นก็คือส่วนหัว หากคุณไม่ใช่ "มา หัตถ์พระเจ้า" อาจจะต้องเตรียมกระสุนเยอะหน่อย หากมีเพื่อนหลายคนจะได้เปรียบ เหมือนการล่าเป็นกลุ่มแบบพวกสัตว์ล่าเนื้อ ช่วยกันมองเพื่อมันขยับหนีไป มองหาตำแหน่งให้มั่นใจว่าจะไม่รอดพ้นสายตาของเราไปได้หากพลาดคุณเสียเวลาปล่าวแน่นอน
4. ลงมือล่าอย่างผู้ชำนาญ
การยิงให้แม่นคือต้องมีการซ้อมและขอมือที่แข็งแรงระยะในการยิงกับการดึงสายหนังสติ๊กต้องสัมพันธ์กัน "มา หัตถ์พระเจ้า" ชื่อนี้ต้องยกนิ้วให้จริงๆให้
วิดีโอจากยูทูป
5. ผู้ล่าที่เหนือกว่า
จบกระบวนการล่าแล้วก็จะได้แบบพี่ๆ และน้องๆ เขาแบบนี้ละครับ
ภาพจาก เสียงใต้รายวัน
โปรดจำไว้นะครับ การฆ่าสัตว์เพื่อนำมาเป็นอาหารนั้น บาปหรือไม่บาปผมไม่ทราบหรอกครับ แต่เพราะมันเป็นธรรมชาติของโลกหรือเรียกง่ายๆ ว่า"ห่วงโซ่อาหารแบบผู้ล่า" ที่สร้างมาเป็นแบบนั้นแต่การฆ่าสัตว์เพื่อความบันเทิงหรือเพื่อสนองความสนุกของตนเองนั้น บาปครับ ผมขอมองแบบนั้นแล้วกัน โปรดใช้วิจารญาณในการอ่านและมองในสิ่งที่ผมจะสื่อให้เห็นก็พอครับ ตามวิถีลูกอีสานบ้านเฮา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น